سرودن از لب تو با انارها
و راوی شکفتنت بهارها

به پاک بودن تو غبطه میخورند
زلالی تمام چشمه سارها

برای کشتن آمدی و گیسویت
تنیده حلقه، حلقه، حلقه دارها

یکی دو تا که نیست زلف مشکیت
نشسته روی دوشت آبشارها

برای من که نه، همیشه گفته ام
خوشا به حال با تو هم جوارها

خوشا به حال عاشق و نداریش
خوشا به حال هر که دوست داریش

ادامه مطلب...

حسینیه ی ام لیلا

دلم را هوای تو پر کرده است
غم آشنای تو پر کرده است

حسینیه و مسجد و دیر را
نسیم دعای تو پر کرده است

تو پیغمبری و بلاد مرا
اذان صدای تو پر کرده است

چه باکی ز گمراهی ام جاده را
اگر ردّ پای تو پر کرده است

هزاران سده می شود که خدا
سبو را برای تو پر کرده است

دلم را به گیسوی تو بسته اند
به طاق دو ابروی تو بسته اند

ادامه مطلب...

ساقی زمزم

این خانواده یوسفان بی بدیلند
هر یک برای خویش خورشیدی جمیلند

جاری ترین رودند در رگهای دنیا
بهتر بگویم صد هزاران رود  نیلند

فرقی ندارد سنشان کم یا زیاد است
کم سن و سالش عمر صد نوح و خلیلند

بر هر نخ موی علی های قبیله
صدها فرشته با وضو هر شب دخیلند

بی پرده گویم کمترین هاشان مسیحند
در معرفت استاد درس جبرئیلند

در این میان یک تن شبیه مصطفی بود
او هم علی خانه ی ارباب ما بود

ادامه مطلب...

قله ی مناقب

وقتی سخن از گوهری یک دانه باشد
باید کلام عاشقان رندانه باشد

صحبت ز سر مشق جوانان بهشت است
آری سخن از دلبری جانانه باشد

یوسف ندیده ها ترنج دل بیارند
تا سر ببازد هر کسی دیوانه باشد

بنده که تشریفات شاهانه ندارد
تاب سر زلفش عجب شاهانه باشد

فضل و شرف از قامت دلدار، سرشار
خَلقاً و خُلقاً منطقش فرزانه باشد

کودک کجا قدی شبیه سرو دارد
این قدّ و بالا قامتی مردانه دارد

کی گفته دیگر وحی پیغمبر ندارد
لیلا مگر با خود علی اکبر ندارد

ادامه مطلب...

صبح کنعان

عشقت میان سینه‌ی‌من پا گرفته
شکر خدا که چشم تو ما را گرفته

دریاب دلها را تو با گوشه نگاهی
حالا که کار عاشقی بالا گرفته

عمریست آقا جان دلم از دست رفته
پائین پای مرقدت مأوا گرفته

سرو رشید خوش قد و بالای ارباب
شش گوشه هم با نور تو معنا گرفته

از کودکی آواره‌ی کوی تو هستم
دست دلم را حضرت زهرا گرفته

مانند جدّت رحمةٌ للعالمینی
حیف است دست خالی ما را نبینی

ادامه مطلب...