فدائیان ولایت شعارشان این است
«که: مرگ سرخ، بِه از زندگی ننگین است»
نماز و روزه و حج و زکات جای خودش
مرا مودّت یاران حضرتش دین است
به فقر خویش بنازد، گدای دولت دوست
که رزق فقر به از سفره های رنگین است
عنان بندگی از کف مده به خود خواهی
که پیروی ز هوا شیوه‌ی سلاطین است
مس وجود به کین و حسد چه آلودن؟
دلی که وقف امامش نگشته مسکین است
شکایتی مکن از جور این زمانه ی تلخ
دلا به پای ولی، جام زهر شیرین است
ز آشنا و غریبه، نصیب ما درد است
شمیم یاد تو بر سوز سینه تسکین است
بترس، خدعه گر، از آه سینه ی مظلوم
امام منتظران، راحم المساکین است
لباس نور به تن کن، به خیمه اش رو کن
حریم پاک، چه جای وجود چرکین است؟
دل عزیز خدا را شکسته کردن چیست؟
مرید نفس شدن! این چه رسم و آئین است؟
قدم نهد به دل عاشقان مخلص خود
اقامتش به حریم قلوب حق بین است
***
دوباره قصّه‌ی قهر از علی و شعله‌ی در
دوباره یاس ولایت اسیر گلچین است
دوباره کوثر طاها و شعله‌ای جانسوز
دوباره خون به دل یادگار یاسین است
بدان که فاطمه بر درد سینه گریه نکرد
ولی ز غربت مولای خویش غمگین است
گلی که بوسه به دستان او نبی می زد
چه شد که مستحقِ ضربه‌های سنگین است؟
سید محمد میر هاشمی
