نفس وقفی

ام البنینم و شب دلداری من است
شب زنده دار فاطمه بیداری من است

امشب وصال فاطمه را درک می کنم
دل بی قرار لحظه ی دلداری من است

بانوی من! که لیله ی قدر علی تویی
چشم انتظار تو شب بیداری من است

با اینکه جای فاطمه را پر نمی کنم
اشک علی گواه حرم داری من است

طفلان عزیز و من چو کنیز بهشت و این
بالاترین مقام نکوکاری من است

عباس من غلام عزیزان فاطمه ست
این ابتدای درس علمداری من است

درس وفا اگر به ابالفضل داده ام
بیت علی بهشت وفاداری من است

روزی که بار زینبت آمد به دوش من
دیدم که خویش در صدد یاری من است

روحم ز درک خدمت زینب بزرگ شد
این خانه جایگاه فداکاری من است

در کربلا نبودم اگر یاری اش کنم
شهر مدینه شاهد غمخواری من است

خاک بقیع را گره با کربلا زدم
اینجا حریم اشک و عزاداری من است

داغ چهار ماه پسر دیده ام ولی
داغ حسین شعله ی بیماری من است

یا لیتنا به یاری کنّا معک رسید
تنها دعای تو سبب یاری من است

نذر تو بود هستی و دار و ندار من
وقف تو آخرین نفس جاری من است

حاج محمود ژولیده