اولین غریبکعبه بودم در کنار تربتت زمزم شدمگل شدی یک عمر روی گونه ات شبنم شدمهرکه می پرسد ز حالم مختصر می گویمشسرو بودم، داغ دیدم، غصه خوردم، خم شدمماه می داند، بپرس از او که هر شب دیده استهمدمم رفته است و من با چاه ها همدم شدمتو نبودی پیر اما از غمم کم کم شدیمن نبودم پیر اما از غمت کم کم شدمریختم تا خاک روی پیکرت، بانوی آبدر غریبی اولین مرد همه عالم شدمسید محمد جوادی
