خاطرات
«این چندمین شب است که من با تو نیستم»
این چندمین شب است که در گریه زیستم
امشب دوباره خاطره ات جان گرفته است
من لحظه لحظه پای نبودت گریستم
این روز اول است کنارت نشسته ام
من بی قرار عطر بهشتیِ کیستم؟
روز خوش شروع من و تو... بهار ما
تو نُه... و من که حول و حوالیِ بیستم
این سال چندم است همان سالهای درد
چشم انتظار هستی و من خانه نیستم
این روز آخر است که در هاله ای کبود
باید به پای زخم تن تو بایستم
***
حالا تو رفته ای و بر این خاک گمشده
این چندمین شب است که با گریه زیستم
***
من می روم بهانه گرفته است دخترت
دیگر اجازه نیست کنارت بایستم
علیرضا لک
