محض یار

برگرد ای توسل شب زنده دارها
پایان بده به گریه ی چشم انتظارها

«از یک خروش ناله ی عشاق کوی تو
حاجت روا شوند هزاران هزارها»

یکبار نیز پشت سرت را نگاه کن
دل بسته این پیاده به لطف سوارها

از درد بی حساب فقط داد می زنم
آیا نمی رسند به تو این هوارها

ما را به جبر هم که شده سر به زیر کن
خیری ندیده ایم از این اختیارها

باید برای دیدن تو "مهزیار" شد
یعنی گذشتن از همگان "محض یار"ها

دیگر برای تو صدقه رد نمی کنم
بیهوده نیست اینکه گره خورده کارها

یکبار هم مسیر دلم سوی تو نبود
اما مسیر تو به من افتاد بارها

شبها بدون آمدنت صبح می شوند
برگرد ای توسّل شب زنده دارها

این دستها به لطف تو ظرف گدایی اند
یا ایّها العزیزِ تمام ندارها

علی اکبر لطیفیان