ساغر دردتب دار ترین تب زده ی بستر دردمپر سوز ترین حنجره ی حنجر دردمرنگ رخ من بر همگان فاش نمودهدر باغ نبی جلوه ی نیلوفر دردمفریاد عطش زد دهن سوخته ام تاتر شد لب خشکیده اش از ساغر دردمبر زیر گلوی جگرم دشنه کشیدندمن کشته ی تیغ شرر لشگر دردمآتش فکند بر قد و بالای سپیداریک ذرّه ی ناچیز ز خاکستر دردمخون گریه کند اختر و مهتاب برایمافلاک شده مستمع منبر دردموحید قاسمی
