شروع مصیبت

امشب آغازِ مصیبت می شود
فتح باب درد و غربت می شود

ناله ی زهرا شود امشب بلند
ناله دارد از وجودی دردمند

در غریبی رحمة للعالمین
جان سپارد از شرار زهر کین

قاتل او خانگی و آشناست
خائن و پست و لعین و بی حیاست

لحظه های آخر خیر البشر
اشک می بارد علی خون جگر

فاطمه دور سرش پر می زند
دیده تر، بر سینه و سر می زند

ای پدر زود است از پیشم مرو
می کنی محزون و دل ریشم مرو

ای که هستی مقتدای عالمین
تو مرو جان حسن جان حسین

لحظه ای تا دیده اش را باز کرد
با محبّت دخترش را ناز کرد

دخترم با گریه آزارم مده
دیگر امشب وقت رفتن آمده

غم مخور ای نور چشمان همه
زود می آیی کنارم فاطمه

بعد من ای روح و ریحان پدر
عمر تو کوتاه می گردد دگر

بعد من کار تو مشکل می شود
درد و غربت بر تو حاصل می شود

ای که هستی مصطفای منجلی
بعد من جان تو و جان علی

مرتضی بر من که نور دیده است
بارها دور سرم گردیده است

بارها گشته بلا گردان من
آمده تا جان کند قربان من

کن تلافی، مرتضی را یار باش
یار او بین در و دیوار باش

باش آگه دختر دلخسته ام
دست او را با صبوری  بسته ام

ریسمان دیدی اگر بر گردنش
پهلویت را کن سپر بر دشمنش

گو میان شعله های آتشین
من فدایت یا امیرالمؤمنین

کینه های بدر افشا می شود
خصم بر قتلت مهیّا می شود

از خلافت، ناکسی دم می زند
بر رخت سیلی محکم می زند

دین فقط با خون تو گردد درست
می روم امّا دل من پیش توست

در جنان من بیقرارت می شوم
فاطمه! چشم انتظارت می شوم

جواد حیدری

*****

جگر گوشه

بسکه از آه، دل شعله ورت می سوزد
با تماشای تو قلب پدرت می سوزد

ای جگرگوشه ی من شعله مزن بر جگرم
جگرم سوخت ز بسکه جگرت می سوزد

زودتر از همه پیش پدرت می آیی
زودتر از همه شمع سحرت می سوزد

زیر پرهای تو آرام گرفتم بابا
حیف از آن روز که تو بال و پرت می سوزد

بعد من هرچه بلا هست سرت می آید
بعد من وای که پا تا به سرت می سوزد

گاه در کوچه ای از درد زمین می افتی
گاه از دست کسی چشم ترت می سوزد

گاه یک نقش به یک روی تو جا می گیرد
گاه یک زخم به روی دگرت می سوزد

گاه در پشت در خانه ی خود می نالی
چشم وا می کنی و دور و برت می سوزد

یک طرف دست تو در پای علی می شکند
یک طرف دخترکت پشت سرت می سوزد

از صدای تو در آن شعله علی می فهمد
که اگر فضّه نیاید پسرت می سوزد

حسن لطفی

*****

وصیت

چرا چشمت پر اشک و سینه ات پر آه می باشد
مخور غصه پس از من عمر تو کوتاه می باشد

مسوزان قلب بابا را چنین ناله مزن زهرا
که شاد از ناله ی تو دشمن گمراه می باشد

علی را کرده ام مأمور صبر و تو کنارش باش
پس از من روزهای بی کسی در راه می باشد

سپر بهر علی شو وقت آتش سوزی خانه
بدان که قتلگاه تو همین درگاه می باشد

همین که می زند زخم زبان بر من به پیش تو
تو را بعد پدر در کوچه سدّ راه می باشد

بلرزاند مرا در قبر تا بر تو زند سیلی
که از مهری که من دارم به تو آگاه می باشد

احسان محسنی فر

*****
 
رسول مهربانی

دُردی کِش بلای توام یا محمّدا
دیوانه ی ولای توام یا محمّدا
 
گویند هرکه را تو بخواهی بلا دهی
مستانه ی بلای توام یا محمّدا
 
بیمارم و نگاه تو اعجاز می کند
مبهوت چشمهای توام  یا محمّدا
 
من از ازل در عافیتم زآن که تا ابد
در سایه ی لوای توام یا محمّدا
 
مولاست بنده ی تو و من بنده ی علی
من، بنده ی خدای توام  یا محمّدا
 
ای اسم اعظم اسم تو یا احمدا مدد
وی قلبها طلسمِ تو یا احمدا مدد
 
ای مکّه از فروغ تو پاینده احمدا
مِهر و قمر ز روی تو رَخشنده احمدا
 
ای کِسوت خِتام رسالت به راستی
بر قامت رسای تو زیبنده احمدا
 
کو دایه ای که کامِ تو را مایه ای دهد
بر دایه ات، تو دایه ی بخشنده احمدا
 
ساطِع شود چو نور ز پیشانی ات، شود…
خورشید از جمال تو شرمنده احمدا
 
رضوان و حوریان و همه خازِنانِ آن
حیرانِ آن تبسُّمِ تابنده احمدا
 
گویا نمک ز خنده ی تو آفریده شد
دریا به وجد رفت و نمکزار دیده شد
 
وقتی سخن ز کشف و کرامات می شود
کَسری تو را گواهِ مقامات می شود
 
اینجا سخن ز خشت و سرشت و بهشت نیست
جنّت یکی تو را ، ز کرامات می شود
 
ای نسلِ تو ستاره ی دنباله دارِ عشق
روشن رَهت ز نورِ علامات می شود
 
حُبِّ تو را چگونه شود شعله کارگر
آتشکده ز دیدنِ تو مات می شود
 
ای هادیِ سُبُل، نرود هر که راهِ تو …
بی شک دچار رنجش و طامات می شود
 
ای سنگِ سخت زیر قدومِ تو نرمِ نرم
دلهای ماخَلَق به وجودِ تو گرمِ گرم
 
ای مایه ی ازل و ابد ، آیه ی شَرَف
انسانِ کامل، ای به بشر مایه ی شرف
 
خورشید جاودانی و بی سایه ای، ولی
افکنده ای به کون و مکان سایه ی شرف
 
ایمانِ تو ، پیمبریِ تو ، کتابِ تو
اسلامِ تو بنا شده بر پایه ی شَرَف
 
اینک پس از گذشتنِ دهها هزار سال
ایران شده از دعای تو همسایه ی شرف
 
تو ماندی و ، عدوی فرومایه ات ، نمانْد
ای تا اَبَد ولای تو سرمایه ی شرف
 
عالم ز تو تصرّفِ هستی گرفته است
دلها ز تو تشرّفِ مستی گرفته است
 
در شعرِ عشق و عقل، امیرِ غزل تویی
در خُلق و خوی و عاطفه، حُسنِ اَزَل تویی
 
دیباچه ی امانت و دیوان عاشقی
تأویلِ حمد و آیه ی بیت الغزل تویی
 
در وحدتِ کلام ، اگر لم یَلِد خداست
در محور معانی آن ، لم یَزل تویی
 
غارِ حَراسْت میکده ی حق شناسی ات
در خانه ی ولای علی ، مُعتزَل تویی
 
چونکه دلت سِرشتْ خدا، بر گِلت نوشت
زیبا تویی، جمیل تویی و گُزَل تویی
 
کامل ترین محبّتِ ما نذرِ مقدمت
جان و جهان و باغِ جنان بذرِ مقدمت
 
حقِّ تو را به شیوه ی عاشق ادا کنیم
دِین تو را به رسمِ شقایق ادا کنیم
 
اُمُّ القُری به یُمنِ تو مَهدِ تشیُّع است
حقِّ تو را به حضرت صادق ادا کنیم
 
ای عقلِ کُل، سلوک، چو زاهِق نمی کنیم
سِیرِ تو با مُلازمِ لاحِق ادا کنیم
 
در معرکه چو امر تو دائر شود به حَرب
تکلیف را به کُشتن فاسِق ادا کنیم
 
با دشمنان برائتِ دل را وفور کن
تا دِین خود به نعمتِ رازق ادا کنیم
 
در بندگی اگر صَنَما ، لایقت شویم
در شیعگی شهیدِ رهِ صادقت شویم

حاج محمود ژولیده
 
*****
 
در پاسخ به هتک حرمت به ساحت پیامبر اعظم(ص)

بی نور خدا جهان منوّر نشود
بی عطر محمّدی معطّر نشود
با گرد اهانت هزاران بوجهل
آئینه ی اسلام مکدّر نشود

آن تیره دلان ز مهر سرمد ترسند
خفّاش صفت ز نور ایزد ترسند
دانی ز چه توهین به پیمبر کردند
از جلوه ی اسلام و محمّد ترسند

سید هاشم وفایی

*****
 
شعر محکومیت هتک حرمت به ساحت پیامبر اعظم(ص)

ای مسلمان سکوت جایز نیست
وقت فریاد هر مسلمانیست

عالمی غرق در مصیبت شد
به رسول خدا اهانت شد

جهد* شیطان پرست، بی اثر است
ز آنکه از نور عشق بی خبر است

عشق احمد اساس دین خداست
شکر ایزد محبّت طاهاست

پاک تر از نسیم و از شبنم
جسم و جان پیمبر اعظم

شعر حافظ به وصف او چه نکوست
"همه عالم گواه عصمت اوست"

هرچه خواهی به زعم خویش بکوش
نور احمد نمی شود خاموش

کوری چشم دشمن غافل
حق کند نور خویش را کامل

شده بیداری مسلمانان
آتش جان دشمن قرآن

به فدای پیمبران سرِ ما
مرگ بر دشمن پیمبر ما

ای جهان عهد نور نزدیک است
ماجرای ظهور نزدیک است

طالب خون انبیاء مهدی
وارث دشت کربلا مهدی

خیز و تیغ از نیام بیرون آر
بر گلوی ستمگران بگذار

حاج سعید حدادیان

*جحد