شیعه ی غدیر

من اسم را بدون تو انشا نمی کنم
ذکری به غیر نام تو مولا نمی کنم

ذکر خدای عزّوجل ذکر حیدر است
این یاد را بدون تو معنا نمی کنم

هرکس که خواند نام رفیعت مجاب شد
پس بی اجابت تو تمنّا نمی کنم

وقتی نظر به وسعت ارض و سما کنم
ایجاد را بدون تو پیدا نمی کنم

با هر نفس مُمِِدّ حیاتم تویی علی
بی یا علی تنفّس بیجا نمی کنم

انگار که ز قبل تولّد تو با منی
بی تو علی تلفّظ بابا نمی کنم

با تو بیایم و نروم بی تو از جهان
من بی علی ممات وَ محیا نمی کنم

دل را «فَمَن یَمُت یَرَنی» زنده می کند
مارا تب علی ارنی، زنده می کند

ما امتحان شده به تولّای حیدریم
دل می دهد گواه که از نسل کوثریم

وقتی امیر بر روی دست پیمبر است
ما خاک زیر پای علیّ و پیمبریم

درد آشنای حیدر کرّار، جان ماست
در یاری رسول، علیّ مکرریم

هرگز به ترک دین علی تن نمی دهیم
ما، ای غدیر خم، ز ازل شیعه پروریم

بیعت کنیم با علی و آل مصطفی
ما آب و گل سرشته ی این عید اکبریم

راهی به جز مسیر ولایت نمی رویم
ما دولت کریمه و انصار رهبریم

با هرکه دشمنی بکند حرب می کنیم
با هرکه دوستی بکند ما برادریم

اسلام آل فاطمه اسلام ناب ماست
لبیک بر ندای ولایت جواب ماست

ما را فقط معلّم دین خدا علیست
زیرا که باب مدرسه ی مصطفی علیست

دریای علم اوّل و آخر به نزد اوست
اسراء علی، حدید علی، هل اتی علیست

قرآن، کتاب مدح علی، ذمِّ دشمن است
شایسته ی اطاعت و مدح و ثنا علیست

اوّل کسی که مؤمن دین خدا شده
مولای ما مُهَیمِن ما مرتضی علیست

از آدم ابوالبشر و انبیای بعد
تا خاتم النّبی همه مشکل گشا علیست

فرمود مصطفی به هر آن کس که رهبرم
فرمانروای مقتدر و مقتدا علیست

فرمان او مطاع چو فرمان خالق است
بعد از نبی برای همه پیشوا علیست

احمد چو خواست حکم خدا را کند جلی
بی شک ز عمق هستی خود گفت یا علی

وقتی فرشتگان خدا سجده می کنند
بر آدم است؟ یا به کجا سجده می کنند؟

در صُلب آدم است علی نور کردگار
یعنی به نور شیر خدا سجده می کنند

از انبیا گرفته به وقت نماز عشق
تا اولیا به سَرور ما سجده می کنند

گِرد علی طواف کند حاجی حرم
حُجّاج ما به کعبه کجا سجده می کنند؟!

لیل و نهار چون به علی دایر است و بس
ارض و سما به آل عبا سجده می کنند

هستی تمام، سلطنت مرتضی علیست
عالم بر او ز شاه و گدا سجده می کنند

وقتی فرشتگان مقرّب دعا کنند
بر ذات او به وقت دعا سجده می کنند

اوّل کسی که مخلص پروردگار شد
مولای ما علی پدر روزگار شد

رفتم طواف بیت و ندیدم به جز علی
از گلشن مَطاف نچیدم به جز علی

هرچه صدا زدم: که مرا می شود مجیب؟
از کعبه پاسخی نشنیدم به جز علی

گرچه صدای شُرشُر زمزم به گوش بود
حقّا که باده ای نچشیدم به جز علی

سعی و صفا و مروه مرا در تلاش برد
از این تلاش دل، نرسیدم به جز علی

تقصیر عشق کردم و خوردم گره به زلف
از قید هرچه زلف بریدم به جز علی

وقتی دلم به رکن یمانی نماز کرد
وجه خدای کعبه ندیدم به جز علی

مقصود ما نه کعبه و بتخانه و کِنِشت
راه بهشت برنگزیدم به جز علی

قرآن و عترتند گواه کلام من
من عبد مرتضایم و مولا امام من

آنکس که از امام تَمَرُّد نمی کند
خود را بریء ز بار تعهّد نمی کند

آن سالخورده ای که علی را رها کند
یاد از علی ز بدو تولّد نمی کند

آنکس که قصد یاری رهبر به دل نداشت
تمکین از او ز روی تَعَمُّد نمی کند

گه با علیست گه سرِ خوان معاویه
بیهوده ادّعای تَجَدُّد نمی کند

هر کس کنار سفره بیگانگان نشست
دیگر به امر یار تَعَبُّد نمی کند

یا نطفه اش خراب وَ یا لقمه اش حرام
ورنه حلال زاده تَمَرُّد نمی کند

آنکس که شاکر است به خوان نعیم دوست
در خارج از حریم تَرَدُّّد نمی کند

با دین ستیز پست نمکدان شکن بگو
حقِّ نمک ادا نکند پیرُوِ عدو

تا تیغ ذوالفقار به دستان حیدر است
شیعه مجاب و پیرو صبر پیمبر است

روزی که تیغ رسته شود از غلاف صبر
خطّ نفاق و کینه از این تیغ، بی سر است

حزب خدا که حزب علی، حزب فاطمه است
آماده ی جهاد به فتوای رهبر است

شیعه کُشی به دست مسلمان مباح شد!
این هم برای شیعه معمّای دیگر است

کاخ ستم به تیغ عدالت شود خراب
این امر در کتاب الهی مقدّر است

صمصام منتقم چو  زند پرده را کنار
شیعه کنار مهدی آل پیمبر است

ما انتقام فاطمه را جستجو کنیم
اسلام، قرن هاست عزادار کوثر است

خمّ غدیر صحنه ی هم عهدی است و بس
اصل غدیر بیعت با مهدی است و بس

حاج محمود ژولیده