بیا برگردیمدر این دیار هوای نفس کشیدن نیستبرای هیچ پری فرصت پریدن نیستخدا به داد دل لاله های تو برسدبه ذهن این همه گلچین به غیر چیدن نیستهزار سرو روان در پی ات روانه شدندبلند قامتشان حیف قد خمیدن نیست؟!در این کویر خود ساقی آب می گرددبرای نوگل تو وقت قد کشیدن نیستلطیف تر ز گل یاس، کودکان توأندکه حقّشان به دل خارها دویدن نیستبه التماس بگویم بیا که برگردیمدل لطیف مرا تاب زخم دیدن نیست محسن عرب خالقی
