ای خاک پاک مُلک ری حریمت
قم قطعه ای از جنّت نعیمت

هرکس که این منظومه را شناسد
اخت الرّضا معصومه را شناسد

غم را جدا از بخت شیعه کردی
قم را تو پایتخت شیعه کردی

درگاه تو جنّات عالمین است
شَهرت سه باب از جنّت الحسین است

آنانکه تاریخ تو را بدانند
امّ ترا امّ البنین بخوانند

وقتی گِل زهرائیت سرشتند
میلاد نوریّ ترا نوشتند

چون در ازل دل از همه گرفتی
زینت به نام فاطمه گرفتی

تو بانی احیای کربلایی
تو زینب از نوع گل رضایی

مهری و مهتاب امام هفتم
ماهی و همزاد امام هشتم

در منزلت کفو برادری تو
در عصمتت با او برابری تو

میلاد تو از مرتضا بگوید
اخبار میلادت رضا بگوید

اصلاب پاکی حامل تو بودند
ارحام نوری قابل تو بودند

ای بهترین یاور برای رهبر
از کودکی آشفته ی برادر

چون مادرت شد آن کنیز لایق
شد نو عروس کاشف الحقایق

در خواب او می رفت بهر یاری
پیغمبر اکرم به خواستگاری

چون نور پیغمبر در او درخشید
نور تو و نور رضا در او دید

نورت چو از آن حجره سر بر آورد
از شادمانی نجمه پر در آورد

از بس تحیّت آمدت ز بالا
شد خانه ی نجمه چو عرش اعلا

ای خواهر مولای با عطوفه
او شد رئوف و تو شدی رئوفه

پرورده ی مهد ولایتی تو
پوئیده ی راه هدایتی تو

دامان پر مهرت پدر سرایت
فرمود بابایت : "پدر فدایت"

از بسکه خوش فکر و اراده بودی
کانون فضل خانواده بودی

از نام های پاکت ای نقیه
مرضیّه و صدّیقه و رضیّه

بنت الامام از نام های نابت
شیعه کند اخت الرّضا خطابت

ای عالمه علمیّه پروری تو
آئینه ی موسی بن جعفری تو

ای حوزه ی علمیه از تو بنیاد
وی گلشن فیضیّه از تو آباد

هستی حدیث عشق را تو راوی
نو آوری کردی تو در فتاوی

در هجرتت چون خون عاشقان ریخت
علم و عمل از نو به هم در آمیخت

روح پیام قاطعیّت از توست
مهر مقام مرجعیّت از توست

ای اسوه ی ما مرجعیّت تو
وی الگوی شیعه شهادت تو

باب شهادت از تو باز مانده
اینگونه محراب و نماز مانده

مرجع، کسی که راه تو بپوید
وز آستان درگهت بروید

هر مرجعی، تقلید کردنی نیست
هر مدّعی نامش که بردنی نیست

مرجع که از بیگانگان بگوید
اخبار چون دیوانگان بگوید

مرجع تمام نیّتش حسینی است
راهش ز راه نهضت خمینی است

مرجع که با دشمن ولی نگردد
ضد تولّای علی نگردد

ای رفته راه منطق امامت
با آن برادر های با کرامت

تو کاخ ظالم را خراب کردی
مانند زینب انقلاب کردی

گرچه تو دیدی هجمه ی حرامی
امّا ندیدی ازدحام شامی

بالای تلّ زینبیّه هیهات
دیدی امام خویش در مناجات؟

در پیش چشمت کی سری بریدند
کی معجری را از سری کشیدند

راه تو و زینب طریقه ی ماست
جان دادنِ در خون سلیقه ی ماست

حاج محمود ژولیده