بهر حاجات اگر دست دعا برخیزد
دلبری هست به هر حال به پا برخیزد
 
لطف آقای خراسان ز همه بیشتر است
هر زمان از دلِ پُر درد صدا برخیزد
 
آه در سینه ی عشّاق به هم مرتبطند
وقت نقِّاره زدن  ناله ی ما برخیزد
 
جرأتش نیست کسی حرف جهنّم بزند
گر پییِ کارِ گنهکار ز جا برخیزد
 
زائر آن است که در کوی تو اُتراق کند
آنکه در عرش نشسته ست چرا برخیزد؟
 
تا به دستِ کرم تو به نوایی نرسد
از سر ِ راه محال است گدا برخیزد
 
بر سر خاکم اگر آهوی تو گریه کند
از تمام جگرم بانگ رضا برخیزد
 
حرمت زودتر از کعبه مرا حاجی کرد
حجّ ما آخر ذی القعده به پا برخیزد

     علی اکبر لطیفیان