ماه شعبان با همه برکات و لحظات زیباش و با همه فیوض و برکاتش، نفسای آخرش رو می کشه.چه اعیاد زیبا و مبارکی
چه سحرها و نغمه ی یا الهی الهیِ مناجات شعبانیه و چه بسیار گریه های فراق منتظران.
و حالا فقط این دعا ترانه ی لبها شده اللّهمَّ اِن لَم تَکُن غَفَرتَ لَنا فیما مَضی مِن شَعبانَ فَاغفِر لنا فیما بَقیَ مِنهُ.
که خدایا اگر تا حالا نبخشیدی از این به بعد ببخش...
خدایا ما رو ببخش و به مهمونی ویژه ات ، یعنی رمضان المبارک راه بده. بیا و دَرهم بخر و فقط خوبا رو سوا نکن.
ما رو به ماه رمضون برسون
به سرچشمه های پر فیض دعا و مناجات برسون
به روضه ها و اشک های خالص و ناب سحر برسون
به نیمه ی ماه و امام حسن(ع) برسون
به شبهای قدر و به علی(ع) برسون
و خلاصه کلام، ما رو بواسطه ی اهل بیت(علیهم السلام) به خودت برسون.
خدایا شکرت که امسال بواسطه ی حضرت هادی(ع) میائیم در خونت...
اللّهمّ ربَّ شهرِ رمَضانَ الَّذی اَنزَلتَ فیهِ القُرآنَ و افتَرَضتَ علی عِبادِکَ فیهِ الصِّیامَ
صَلِّ علی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحِمَّدٍ وَارزُقنی حَجَّ بَیتِکَ الحَرامِ فی عامی هذا و فی کُلِّ عامٍ
وَاغفِرلی تِلکَ الذُّنوبَ العِظام فَانَّه لا یغفِرُها غَیرُکَ یا رَحمنُ یا عَلّامُ.
