در انتظار طلعت صبح وصال تو 

دل می‌طپد به شوق طلوع جمال تو

با غفلتی که هست همیشه ز سوی ما

اصلاً نکرده‌ایم مراعاتِ حال تو

اینجا کسی به یاد شما دل نمی‌دهد

هستیم بی‌خیال و همیشه وبال تو

کمتر دلی برای شما تنگ می‌شود

بی‌مهری است باعث رنج و ملال تو

از بسکه دل‌سپرده‌ی نان‌های شبهه‌ایم

از یاد رفته سفره‌ی رزق حلال تو

گرچه گناه حاصل این عمر رفته است

داریم امیدِ دیدن ماه جمال تو

بر در نیامده؛ تو به سائل عطا کنی

پیدا نشد کسی که بفهمد خصال تو

تو غصّه‌دار کرب و بلا و مدینه‌ای

بر قلب ماست درد و غم بی‌مثال تو

پایان بده به دوری چشم‌انتظارها

ما را رسان به قافله‌ی مهزیارها

احسان محسنی فر