امشب فرشتگان خدا سوگوار تو
پر می کشند گریه کنان تا دیار تو

هم ناله با دل همه ی آسمانیان
جبریل روضه خوان شده بانو کنار تو

تنها نه لاله های دل داغدار ما
گلهای اشک چشم ملائک نثار تو

تا صبح ماند مثل تمام ستاره ها
چادر نماز سبز تو چشم انتظار تو

دلخسته ام به وسعت دلتنگی و فراق
زانو بغل گرفته ام امشب کنار تو

ای باغ سبز عاطفه! ای مهربانترین
آخر اسیر دست خزان شد بهار تو

می سوزد از فراق تو با قلب دخترت
تا صبح مات و غمزده شمع مزار تو

یادم نمی رود شب آخر شب سفر
باران اشک فاطمه ی بیقرار تو

گفتی به فاطمه غم خود را خدیجه جان
آتش زدی به پهنه ی دریا و آسمان

از ماتم تو فاطمه جان گریه می کنم 
بی صبر می شوم و چنان گریه می کنم

یا اینکه در مصیبتت از دست می روم
یا اینکه با تمام توان گریه می کنم

زهرا به یاد غربت تو زار می زنم 
با قلب خسته و نگران گریه می کنم
 
در التهاب ناله ی تو آب می شوم 
مانند شمع از دل و جان گریه می کنم

در پشت در به رنگ گل لاله می شوی 
پهلو شکسته ! ناله زنان گریه می کنم

با روضه های پهلو و بازو و چهره ات
با روضه ی بلال و اذان گریه می کنم

اصلاً ببین که با همه ی روضه های تو
اندازه ی زمین و زمان گریه می کنم

بانوی بی حرم به خدا من به یاد آن 
قبر بدون نام و نشان گریه می کنم

آه ای خدیجه مادر غم ! نه فقط شما
من هم به یاد مادرمان گریه می کنم

کی می شود شبی بدهم جان برایتان
عالم فدای غربت بی انتهایتان
 
         یوسف رحیمی