زاده ی کوثر

آن آینه از آب پیام آور بود
از خیر کثیر و زاده ی کوثر بود
او را همه در خلوص باور کردند
کو در ره داورش، همه باور بود

***

در سوگ امام دلها

«آن شب که در آغوش مصلّی بودی
خلقی به تو مجنون و تو لیلا بودی»

بر گِرد تو گشتند و طوافت کردند
چون کعبه ی عشق و آرزوها بودی

از روح نماز شب تو پیدا بود
کز بهر عروج خود مهیا بودی

تنها نه همین داغ به دل امت شد
داغ دل هر لاله به صحرا بودی

مردم به جماران همه محو تو و لیک
تو جای دگر محو تماشا بودی

فرماندهی کل قوا، جزئی بود
عبدالله و فرمانده ی دلها بودی

حاج علی انسانی

بستر رؤیای تو دارد فراهم می شود کم کم
گوش دنیا با صدای عشق مَحرم می شود کم کم

نه، سر شیطانِ کوچک پیش آدم خم نشد اما
پشت شیطان بزرگی پیش تو خم می شود کم کم

اسم تو هم روح دارد هم خدا دارد خمینی
در کتاب عشق دارد اسم اعظم می شود کم کم

از چه بر خاک و گل یاران خود پاشیده ای ساقی
خاکشان دارد زیارتگاه عالم می شود کم کم

بال در می آورد ققنوس از خاکستر یاران
با دعایت نوبت پرواز ما هم می شود کم کم

قاسم صرافان