کوه استقامت

نور چشمان علی دلبند زهرا زینب است
عالمی سرگشته چون مجنون و لیلا زینب است

مظهر صبر و محبّت، معدن مهر و حیا
کوه عشق و استقامت قدرِ والا زینب است

زینت نام پدر چون مادرش امّ ابیه
یار و همسنگر برادر را به هر جا زینب است

ذوالفقار حیدری را در زبان دارد، یقین
آنکه می سازد عدو را سخت رسوا زینب است

در ره سرخ حسینی شهره ی آفاق اوست
زن مگو تنها یل وادیِ هیجا زینب است

کاروان عشق را مانند عباس دلیر
با علمداری کند در دهر برپا زینب است

آنکه شام و کوفه را با خطبه ویران می کند
با لسانی دلنشین بی ترس و پروا زینب است

با دو دست بسته همراه اسیران بلا
شاهد آیات قرآن روی نی ها زینب است

آنکه از هر بام و در سنگ جفایش می زنند
سینه می سازد سپر در نزد اعدا زینب است

چهره ی نیلی و پیکر همچنان مادر کبود
روضه خوان مجلس شام غم افزا زینب است

آنکه مویش شد سپید و قامتش همچون کمان
در میان دشت خون بر حفظ گلها زینب است

آنکه داغ شش برادر می کشد در نیم روز
باز اسب عشق می تازید تنها زینب است

روز محشر کز زمین یک نی بلند است آفتاب
آنکه درد بی کسان سازد مداوا زینب است

الغرض آنکس که فتح کربلا در دست اوست
می خروشد هر طرف مانند دریا زینب است

ضامن جنّت بود بر عاشقان کربلا
آنکه با دستش شود پرونده امضا زینب است

حاج حبیب الله موحد